Rehearsal

Spot uit, licht aan! In het theater en bij tv-programma’s gebeurt meestal het omgekeerde. De spot richt zich op de centrale persoon of belicht de sleutelscène. Met een theatrale ingreep wordt zo de ‘werkelijkheid’ naar de hand gezet en wordt de kijker gestuurd bij het ondergaan en interpreteren van het schouwspel. Met het werk “Rehearsal” speelt Germaine Kruip met de wetten van theater. De spots gaan uit en het licht aan. Er wordt geen verhaal voorgeschoteld, maar het verhaal ontstaat in de hoofden van het publiek.

Van 5 november tot 5 januari 2006 was tussen zonsondergang en zonsopkomst het Amsterdamse Rijksmuseum zowel podium, onderwerp als hoofdrolspeler. Het museum stond niet letterlijk meer in de spotlights, maar straalde zelf en kwam daarbij tot leven. Als een ademhaling zwelde vanachter de vensters wit licht tot volle sterkte aan om vervolgens langzaam weer te doven. Voor het werk werden 580 computergestuurde halogeenlampen gebruikt. De oplettende voorbijganger werd deelgenoot van dit subtiele schouwspel.

In de performances en installaties van Germaine Kruip is altijd een rol weggelegd voor het publiek. Ze speelt met het verwachtingspatroon van de kijker en biedt een persoonlijke ervaring op de grens van illusie en werkelijkheid. Projecties van licht en beeld en subtiele ingrepen in een ruimte tasten de werkelijkheid en hoe we die waarnemen aan. Tijd en ruimte, heden en verleden vloeien als het ware in elkaar over. In het werk ‘Once it was Today’ (2006) in het Amsterdamse Museum Van Loon bijvoorbeeld veranderde het licht in een stijlkamer en op een daar hangend schilderij van een zeventiende eeuws echtpaar langzaam van rood naar blauwpaars, waardoor zowel de ruimte als de portretten ‘zwart-wit’ werden. Het publiek bevond zich ineens in het toenmalige heden van de geportretteerden en het recentere tijdperk van de zwart-wit televisie werd ruimtelijk voelbaar.

Ook in “Rehearsal” speelt Germaine Kruip met het begrip tijd. Het museum was vanwege grondige renovatie voor lange tijd gesloten en gestript tot de originele staat. Op verzoek van Kruip was elke commerciële opsmuk van de buitenmuren verwijderd en waren alle vensters weer transparant. En zo openbaarde zich weer de monumentale structuur en ritmiek van het gebouw. Het historische museum stond weer midden in het dagelijks leven, in zijn essentie en volle glorie, zoals architect Cuypers ooit bedoelde. Tegelijk probeerde Kruip stil te staan bij de (figuurlijke) uitstraling van het museum. Evenals een ‘theater-rehearsal’ een oefenfase is waarin nog gesleuteld kan worden aan spel en techniek, zou het werk “Rehearsal” aan kunnen zetten tot nadenken over de toekomst van het museum. ‘Back to the future’ zou je kunnen zeggen.

www.kunstenpubliekeruimte.nl